Samen met mijn vriendin zit ik in de auto op weg naar Charlesleroi We hebben een beetje haast, want het vliegtuig blijkt anderhalf uur eerder te vertrekken dan gedacht. Met lichte stress rijden we de A16 op richting Antwerpen. Omdat we onze stress niet de overhand gunnen, zetten we ‘Banana Pancakes’ van Jack Johnson op.
Ik rijd op de linkerbaan in de hoop wat tijd te winnen. Al is het maar voor het idee. Helaas wordt mijn zicht geblokkeerd door de stoffige achterklep van een DAF. ‘Another one bites the dust’ staat er in de zwarte plakaat gekerfd. ‘Very witty meneer de stofkunstenaar’ denk ik.
In mijn binnenspiegel kijk ik of de vrachtwagen al filevorming heeft veroorzaakt. Er is niets te zien, behalve een Volkswagen Golf die groeit in mijn binnenspiegel. Als een zilveren kogel vliegt hij rechts langs en gooit zich met een ruk aan het stuur op de linkerrijstrook. Daarna gaat hij vol in de ankers.
‘Tuuuuuut.’ In een reflex sla ik op de claxon. Op dat moment draaien zich in de Golf twee vrouwen om. Met drukke handgebaren en andere indicatoren van ongenoegen maken ze duidelijk dat ze niet van mijn claxoneren gediend zijn. Het vuur spat uit hun ogen. De vlezige vingers beplakt met siliconen verlengstukken en diamantjes vliegen in de rondte.
Hoewel ik waarschijnlijk nog geen 3 maanden ouder ben dan de temperamentvolle dames, besluit ik de wijste te zijn in deze situatie. Ik glijd langzaam richting de rechterrijstrook. Als ik toch opgehouden wordt door een voertuig kijk ik liever tegen een tros bananen op een smerig zeil aan dan de driftig schuddende vlezige stengeltjes op de achterbank van een Golf.
Blijkbaar zijn de inzittenden in de Golf nog steeds van slag door mijn getoeter. Ze komen parallel naast me rijden. Het raam gaat open en ik krijg naast middelvingers nu ook een blik River Cola naar me toegeworpen. Een scene uit The Fast and the Furious is er niets bij.
Nu is het genoeg.
Ik draai mijn hoofd een kwartslag in de richting van de vrouwen. Wat ze nu op zich af krijgen hebben ze over zichzelf uitgeroepen. Mijn lippen komen van elkaar en mijn tanden worden ontbloot. Ik zet de grootste glimlach op die mijn kaakspieren aankunnen. Een glimlach waardoor het zomer lijkt in de ogen van de tandartsassistente.
De gebalde vuisten dalen. Vingers worden ingeklapt. Het autoraampje wordt gesloten. Verbouwereerd blijven de dames achter. De golf druipt af.
Another one bit the dust this time. And it wasn’t me dirty truck.
Laat een antwoord achter
Je moet ingelogd zijn om een bericht achter te laten.